Beruntungnya KITA

Zaid bin Aslam telah melaporkan daripada bapanya dan daripada beberapa sahabat Rasulullah SAW, katanya:
Golongan hamba Allah yang paling dicintai oleh Allah selepas para Nabi dan para Syuhada ialah para guru, dan tiada suatu tempat di dunia ini yang paling dicintai oleh Allah selepas masjid yang di dalamnya dibacakan Al-Quran.

Daripada Ibrahim An-Nakhie, katanya:
Guru yang mengajar kanak-kanak dimohon keampunan oleh para malaikat di langit, haiwan di bumi, burung-burung di udara dan ikan-ikan di laut.

Dan dikatakan bahawa jika seseorang kanak-kanak diajarkan Al-Quran dan belajar membaca Bismillahir Rahmanir Rahim, Allah akan mengampunkan tiga orang iaitu bapanya, ibunya dan gurunya.

Abu Said Al-Khudri telah berkata:
Sesiapa yang mengajarkan Al-Quran kepada anak lelaki atau anak perempuannya, setiap dirham yang diberikan kepada gurunya itu diumpamakan seberat bukit Uhud.

Apabila seorang kanak-kanak keluar dari rumahnya untuk belajar Al-Quran, maka bertambahlah kebaikan dalam rumah ibubapanya itu dan berkuranglah keburukan dalamnya serta syaitan akan lari dari rumahnya.

Hasan Al-Basri telah berkata:
Sesiapa yang mengajarkan anaknya Al-Quran, maka Allah akan memakaikan kepadanya pada hari Kiamat kelak dengan tiga jenis pakaian dari syurga yang lebih baik dari dunia dan segala isinya di mana manusia lain (pada ketika itu) berada dalam keadaan telanjang serta Allah akan menambahkan kedudukannya bagi setiap huruf Al-Quran yang diajarkannya.

Abu Abdul Rahman As-Sulami telah melaporkan daripada Uthman bin Affan RA, katanya: bahawasanya Rasulullah SAW telah berkata:
Sebaik-baik kamu ialah yang belajar Al-Quran dan mengajarkannya.

Berkata Abu Badul Rahman: Dengan sebab hadis ini aku duduk dalam majlis ini bagi mengajar orang lain. Beliau juga menjadi guru kepada Hasan dan Husin (cucu Nabi SAW, semoga mereka dirahmati Allah).

Ad-Dahak telah melaporkan daripada Ibnu Abbas daripada Nabi SAW bahawasanya baginda telah berkata semasa Haji Wida’:
Ya Allah, ampunilah para guru dan panjangkanlah umur mereka dan berkatilah usaha dan kehidupan mereka.

Anas bin Malik telah melaporkan dalam hadis yang lain bahawasanya Nabi SAW telah berkata:
Ya Allah, berilah kekayaan kepada para ulama dan fakirkanlah para guru.

Al-Faqih berkata: Yang dimaksudkan dengan kata baginda “fakirkanlah para guru” ialah janganlah engkau perbanyakkan harta mereka kerana dengan sebab banyaknya harta, mereka akan meninggalkan tugas mengajar mereka.

Ulasan:
Pada masa ini saya tidak dapat memastikan status dan kedudukan hadis-hadis dan kata-kata para sahabat dan tabiin (pengikut mereka) yang ditulis dalam buku ini kerana ianya bukan edisi cetakan yang disemak status dan kedudukan hadis-hadisnya oleh para pakar hadis.

Walau bagaimanapun, apa yang penting ialah banyak kelebihan yang dianugerahkan oleh Allah kepada para guru dan pendidik kerana tugas mereka yang sangat mulia.

Kelebihan-kelebihan yang dinyatakan bukan sekadar merujuk kepada guru dan pendidik yang mengajar Al-Quran atau ilmu agama sahaja, malah semua guru dan pendidik yang mengajar ilmu-ilmu yang bermanfaat tidak kira dalam bidang apa sekalipun. Ini boleh kita lihat dalam banyak hadis lain yang tidak disebutkan dalam buku tersebut tetapi telah disebutkan dalam pelbagai buku hadis yang masyhur (kita akan lihat dalam tulisan yang lain Insya-Allah).

Akan tetapi, guru yang mengajar Al-Quran mempunyai kelebihan tersendiri kerana telah dinyatakan secara khusus oleh Nabi SAW.

Kelebihan dan keistimewaan yang dinyatakan bukan sekadar hiasan semata-mata, tetapi para guru dan pendidik mestilah memastikan niat mereka ikhlas dan betul, menjalankan kewajipan mereka dengan sebaik-baiknya dan tidak lari dari konsep dan matlamat pendidikan ke arah melahirkan manusia yang berilmu dan patuh kepada Allah.

Sekian, hanya Allah yang Maha Mengetahui.

[1] Al-Faqih: Merujuk kepada gelaran yang diberikan kepada Abu Laith Nasr bin Muhammad bin Ahmad bin Ibrahim As-Samarqandi Al-Hanafi (373H).
[2] Lihat: As-Samarqandi, Abu Laith (373H), Bustaanul Arifin, 416-417, Beirut: Muassasah Al-Kutub At-Thaqafiyah (1997).

Dipetik dari http://mendidik.blogspot.com